Από το ημερολόγιο της Κλειώς - Καταγραφή 6η - Η Ήρα

Ήρα

Όταν άνοιξα τα μάτια μου το σκηνικό είχε αλλάξει τελείως. Δεν μπορούσα για άλλη μια φορά να καταλάβω. Είχα ξαναδεί ανθρώπους και ανθρώπινες δραστηριότητες. Αυτό όμως που έβλεπα ήταν πρωτόγνωρο για μένα. Άνθρωποι με μάσκες και άσπρα ρούχα, με μάσκες στο πρόσωπο, με διάφορα μηχανήματα να κάνουν μετρήσεις...

Μα τι συμβαίνει επιτέλους;

Το τι συμβαίνει, το εξηγούν οι μαθητές της Στ2, μέσα από διαλόγους που έγραψαν τρεις ομάδες που συνεργάστηκαν, αλλά και μαθητές της Στ1 με ατομική προσπάθεια. 
Όλοι οι μαθητές έπρεπε να λάβουν υπόψη τη διαφορετικότητα των χαρακτήρων της Ήρας και της Κλειώς. Η Ήρα είναι ρεαλίστρια ενώ η Κλειώ βαθιά συναισθηματική. 

Δίπλα μου βρίσκεται ένα άλλο κορίτσι. Την κοιτάζω και της χαμογελώ. Το χαμόγελο είναι ότι καλύτερο μπορεί να δείξει ένας άνθρωπος σε έναν άλλο. Μου χαμογελά κι αυτή. Τη ρωτώ:

Ομάδα Α

(Μαρίνα, Βαγγέλης, Κατερίνα Λ, Σπάρτακ)

Κλειώ: Πού είμαι;

Ήρα:  Είσαι στο νοσοκομείο της Φουκουσίμα.

Κλειώ: Πώς σε λένε;

Ήρα: Ήρα, εσένα;

Κλειώ: Κλειώ. Τι σύμπτωση, έχουμε και οι δύο αρχαιοελληνικά ονόματα!

Ήρα: Πώς βρέθηκες εδώ;

Κλειώ: Ήμουν στη θάλασσα με τη βάρκα μου την Κούλα. Με παρέσυρε ένα τεράστιο κύμα. Έχασα τις αισθήσεις μου.

Ήρα: Μη στεναχωριέσαι, στις δύσκολες στιγμές δείχνουμε πόσο δυνατοί είμαστε!

Κλειώ: Τι συνέβη μετά το μεγάλο κύμα;

Ήρα: Αυτό το κύμα λέγεται "τσουνάμι". Αυτό το τσουνάμι λοιπόν δημιουργήθηκε από ένα σεισμό και όταν έφτασε στην παραλία αυτό το κύμα, κατέστρεψε ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Πολλοί άνθρωποι πέθαναν, γιατί εκτέθηκαν σε μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. 

Κλειώ: Αυτό είναι πολύ λυπηρό!

Ήρα: Η έκρηξη του πυρηνικού εργοστασίου, είναι ανθρώπινο λάθος. Δεν πρέπει να χτίζουν πυρηνικά εργοστάσια, ή πρέπει να φροντίζουν να είναι ασφαλή. Τά 'θελαν και τά 'παθαν. 

Κλειώ: Τι είναι αυτά τα μηχανήματα που βλέπω γύρω μου;

Ήρα: Μετράνε τη ραδιενέργεια που έχει απορροφήσει το ανθρώπινο σώμα. 

Κλειώ: Εσύ πώς βρέθηκες εδώ;

Ήρα: Εδώ, στη Φουκουσίμα,  πετάχτηκα εγώ. Το σώμα μου ήταν σε φιάλες χυμών. Με πέταξαν στο δρόμο, όταν άδειασαν τα μπουκάλια με το χυμό. Πήρα κι εγώ  ανθρώπινη μορφή και θα ήθελα να διαδώσω παντού το μήνυμα που στέλνει ο Χαλίλ Γκιμπράν με τα λόγια του. 

Κλειώ: Ποιος είναι ο Χαλίλ Γκιμπράν και τι λένε τα λόγια του;

Ήρα: Είναι ένας ποιητής. ΓΙα παράδειγμα θα σου πω μερικά από τα λόγια του: 

• Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.
• Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.
• Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και την στάση της ζωής απέναντί σου.

Κλειώ: Εγώ πριν φτάσω στη Φουκουσίμα βρέθηκα σ' ένα νησί που λέγεται Μίντγουεΐ, στο οποίο τα πουλιά που ζουν εκεί πεθαίνουν εξαιτίας των σκουπιδιών που πετούν οι άνθρωποι στη θάλασσα. Τα πουλιά μπερδεύονται, τα τρώνε και πεθαίνουν. 

Ήρα: Ξέρεις οι άνθρωποι αδιαφορούν τελικά για τη ρύπανση του περιβάλλοντος και σαν αποτέλεσμα κάποιοι πληρώνουν τις συνέπειες. Ακόμα και οι ίδιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουν. 

Κλειώ: Γι αυτό ήρθα εδώ. Γι ανα μεταδώσω το μήνυμα της προστασίας του περιβάλλοντος
Πολύ ωραία σκέψη, συμφωνώ απόλυτα.

Κλειώ:Αν θέλεις μπορείς να έρθεις μαζί μου στο ταξίδι μου.   

Κέλλυ Μ.

Κλειώ: Γεια.

Ήρα: Γεια.

Κλειώ: Πώς σε λένε;

Ήρα: Ήρα, εσένα;

Κλειώ: Κλειώ. Μήπως κατάλαβες τι έχει γίνει;

Ήρα: Ναι, γιατί εσύ δεν κατάλαβες;

Κλειώ: Όχι εγώ ήμουν πάνω στη βάρκα μου την Κούλα και το κύμα ξαφνικά με πέταξε κυριολεκτικά στην ξηρά. Δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς έγινε. 

Ήρα: Έγινε ένας δυνατός σεισμός και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο κύμα, τσουνάμι λέγεται.

Κλειώ: Πω, πω! Ήταν τρομερό. Τόσοι άνθρωποι πρέπει να έχασαν τη ζωή τους και γέμισαν τα νοσοκομεία από ένα σεισμό;

Ήρα: Τι να κάνουμε τώρα που πεγινε ο σεισμός; Όσο γι αυτούς που δεν είναι καλά στην

υγεία τους, αυτοί φταίνε που φτιάχνουν εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας.

Κλειώ: Όχι δεν είναι έτσι. Αυτοί οι άνθρωποι δε φταίνε σε τίποτα.

Ήρα: Καλά! Πάντως όπως βλέπεις αυτή είναι η κατάσταση και δεν πρόκειται ν' αλλάξει. 

Κλειώ: Μα κάτι πρέπει να κάνουμε. Δε γίνεται να συνεχίσουμε τη ζωή μας σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Ήρα: Δεν ξέρω για σένα, πάντως εγώ αυτο κάνω. Συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά και κοιτάω μπροστά.

Κλειώ: Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Πώς μπορείς να το κάνεις τόσο εύκολα;

Ήρα: Δεν είναι τίποτα δύσκολο. 

Κλειώ: Κι εγώ γιατί δεν μπορώ να κοιτάξω μπροστά; Συνέβη ένε συγκλονιστικό γεγονός και θα συνεχίσω τη ζωή μου σαν να μη συνέβη τίποτα;

Ήρα: Αυτό είναι δικό σου θέμα. Είσαι πολύ συναισθηματική κι αυτό σε κάνει πολύ ευαίσθητη για το κάθε τι. 

Κλειώ: Μου αρέσει να είμαι συναισθηματική, αυτό που θέλω να καταφέρω είναι να κοιτάω μπροστά και ν' αρχίζω καινούργια πράγματα, αλλά να κοιτάζω και γύρω μου έτσι ώστε αυτά τα πράγματα να βοηθούν όλους. Εσύ μπορείς να με μάθεις να βλέπω καμιά φορά τα πράγματα με τα δικά σου μάτια;

Ήρα: Θα προσπαθήσω

Κλειώ: Αχ! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

Ήρα: Να ξέρεις όμως ότι για να το καταφέρεις θα σου πάρει καιρό. 

Κλειώ: Εντάξει. Δε σκοπεύω να σταματήσω να προσπαθώ, μέχρι να το καταφέρω. 

Ομάδα Β

(Βέρα, Ζωή, Αριάννα, Παναγιώτης, Βασίλης)

Κλειώ: Πώς βρέθηκα εδώ;

Ήρα: Σε βρήκαν αναίσθητη και σ' έφεραν εδώ.

Κλειώ: Α! Ευχαριστώ.

Ήρα: Θυμάσαι πώς σε λένε;

Κλειώ: Ναι, με λένε Κλειώ.

Ήρα: Εμένα με λένε Ήρα. Έγινε ένας σεισμός και δημιουργήθηκε ένα τσουνάμι, είσαι στην Ιαπωνία. 

Κλειώ: Ποιον σεισμό - τσουνάμι; Πότε έγινε αυτό;

Ήρα: Εγώ μένω εδώ και ξέρω.

Κλειώ: Τέλος πάντων, πες μου μερικά πράγματα για το σεισμό - τσουνάμι.

Ήρα: Σήμερα το μεσημέρι έγινε ένας σεισμός που προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα. Αυτό το κύμα λέγεται τσουνάμι. Αυτό το κύμα χτύπησε ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας που βρισκόταν κοντά στη θάλασσα και προκλήθηκε διαρροή ραδιενέργειας σε ολόκληρη την περιοχή. Τι άμυαλοι που είναι οι άνθρωποι!!

Κλειώ: Εδώ είναι η Φουκουσίμα;

Ήρα: Ναι. Επίσης το τσουνάμι πλημμύρισε όλη την πόλη, πέρα από τις ζημιές που προκάλεσε με το χτύπημά του. 

Κλειώ: Ευχαριστώ για την πληροφόρηση. Και τώρα τι θα κάνουμε;

Ήρα: Θα περιμένουμε να ξημερώσει και θα δούμε, γιατί οι δρόμοι είναι πλημμυρισμένοι. 

Κλειώ: Εντάξει. 

Σοφία Σ.

Ήρα: Γιατί νοιάζεσαι τόσο πολύ αν πάθει κάποιος κάτι;

Κλειώ: Μα καλά δε σε νοιάζει καθόλου για τους ανθρώπους και τα ζώα; Αφού οι άνθρωποι μας δημιουργούν και χάρη σ' αυτούς μιλάμε τώρα εμείς οι δυο. 

Ήρα: Ναι αλλά οι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που δεν φροντίζουν για μας και μας πετάνε όπου τύχει;

Κλειώ: Άθελά τους το κάνουν! Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σκεφτεί που μπορούμε να φτάσουμε ταξιδεύοντας.

Ήρα: Αν ήθελαν θα το σκέφτονταν πριν το κάνουν. 

Κλειώ: Μα γιατί είσαι τόσο σκληρή; Δεν μπορείς να καταλάβεις ότι κάθε μέρα σκοτώνουμε ανθρώπους και ζώα;

Animation of tsunami from Chile earthquake

Ομάδα Γ

(Έλενα Κ, Κατερίνα Μ, Γιάννης Ε, Άγγελος Μ.)

Κλειώ:Πού βρίσκομαι;

Ήρα: Στο νοσοκομείο

Κλειώ: Ποια είσαι εσύ;

Ήρα: Είμαι η Ήρα. Λίγο πιο κάτω ήταν το μέρος που βρισκόμουν, το οποίο καταστράφηκε από το τσουνάμι.

Κλειώ: Εγώ είμαι η Κλειώ, λυπάμαι πολύ για το μέρος που έμενες, έγινε τσουνάμι;
Ήρα: Ναι ήταν πολύ μεγάλο.

Κλειώ: Αλήθεια, τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι με τις μάσκες;

Ήρα: Μετράνε πόση ραδιενέργεια έχουν οι άνθρωποι.

Κλειώ: Και πώς βρέθηκες εδώ;

Ήρα: Με παρέσυρε το νερό μέχρι την πόρτα του νοσοκομείου, Εσύ;

Κλειώ: Με παρέσυρε το νερό κι εμένα μάλλον,μαζί με τη βάρκα μου, την Κούλα, και το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι πριν χάσω τις αισθήσεις μου ήταν η θάλασσα να χτυπάει μια πινακίδα που έγραφε "Φουκουσίμα".

Ήρα: Θέλεις να δούμε από το παράθυρο αν τα νερά υποχώρησαν;

Κλειώ: Εμ...εντάξει!

Ήρα: Τα νερά έχουν υποχωρήσει.

Κλειώ: Έχεις δίκιο. Καλύτερα, Έτσι θα βγούμε κι από το νοσοκομείο . (αφού λοιπόν βγήκαν...)

Κλειώ: Πω πω! Τα σπίτια έχουν διαλυθεί και τα αυτοκίνητα έχουν σκορπιστεί. 

Ήρα: Κοίτα πόσα ερείπια!

Κλειώ: Κρίμα! Φαντάσου πόσα πλάσματα έχασαν τη ζωή τους;