29 Σεπτεμβρίου 2014
Βρίσκομαι στη Δ τάξη.
Βρίσκομαι στη Δ τάξη.
Οι μαθητές του τμήματος, με τη στάση στους, επιβεβαιώνουν μια εντύπωση που μου έχει
εδώ και μερικά χρόνια δημιουργηθεί, ως προς το τι θα μπορούσαν οι σημερινοί μαθητές να πάρουν από τα σχολεία σε σχέση με αυτά που τα αναλυτικά προγράμματα τους προσφέρουν.
εδώ και μερικά χρόνια δημιουργηθεί, ως προς το τι θα μπορούσαν οι σημερινοί μαθητές να πάρουν από τα σχολεία σε σχέση με αυτά που τα αναλυτικά προγράμματα τους προσφέρουν.
Είναι Δευτέρα και μπαίνω στη συγκεκριμένη τάξη δύο φορές την εβδομάδα. Έχω “σφυγμομετρήσει” τους μαθητές. Μπαίνω στην τάξη λοιπόν κι έχω εξοπλιστεί με “όπλα αιφνιδιασμού”. Στη μια τσέπη το κινητό τηλέφωνο και στην άλλη ηχεία που συνδέονται με αυτό. Θα τα χαρακτήριζα “ψιλή τεχνολογία” και όχι υψηλή.
Η κουβέντα ξεκινάει.. μιλάμε γενικά για την επικοινωνία, για τη γραφή, για τους ήχους, τις αισθήσεις, τη συγκέντρωση, τη σκέψη με εικόνες… Συμμετέχουν οι μαθητές, αλλά είναι εμφανές πως δεν μπορούν να καταλάβουν “πού το πάει” ο δάσκαλος. Αυτός είναι ο στόχος άλλωστε.
Βγαίνει το κινητό από την τσέπη, βγαίνουν και τα ηχεία. Οι μαθητές παίρνουν ένα λευκό φύλλο Α4 και χρώματα. Το σκηνικό της δημιουργικής “μονομαχίας” έτοιμο. Ζητάω από τους μαθητές να βάλουν τα χέρια στο θρανία να κλείσουν τα μάτια και να ακουμπήσουν το κεφάλι στα χέρια. Θέλω κλειστές τις αισθήσεις εκτός από την ακοή.
Ακολουθούν την οδηγία οι μαθητές και το κινητό με ενισχυμένο ήχο από τα ηχεία γεμίζει την αίθουσα με τη μελωδία Nature, Harmony (American Native Music)
Η επιλογή δεν ήταν τυχαία.
Το τραγούδι αυτό έχει ήχο που δεν συνηθίζεται στις ηλικίες τους. Επομένως μπορεί να θεωρηθεί ως πρωτόγνωρο ηχητικό- μουσικό ερέθισμα. Εχει χρώμα “έθνικ” που θεώρησα πως δεν θα είναι αναγνωρίσιμο από τους μαθητές.
Δεν είναι γρήγορου ρυθμού, πράγμα που μάλλον δεν θα το τοποθετεί στις αγαπημένες μελωδίες της ηλικίας.
- Το ακούν μια φορά, κάνοντας τίποτα, βλέποντας τίποτα.
- Ξεκινάει η δράση. Ζωγραφίζουμε. Η μουσική ξαναρχίζει...
- Ζωγραφίστε τις εικόνες που σας δημιούργησε το μουσικό κομμάτι.
- Αν δεν μπορείτε να ζωγραφίσετε ακριβώς αυτό που θέλετε, γράψτε το.
- Αν σας βοηθάει, φτιάξτε μια ιστορία, γίνετε ο ήρωας και ζωγραφίστε...
- Δεν θα σας πω εγώ τι τίτλο θα γράψετε, γράψτε αυτό που νιώθετε ότι εκφράζει την ιστορία σας.
Το αποτέλεσμα...
(η μουσική που ακούγεται στο βίντεο είναι η μουσική που ακουσαν οι μαθητές, αν πατήσετε εδώ θα "κατέβει ως mp3 στον υπολογιστή σας. Θα μεταφερθείτε στο mega.co.nz και κλικ για να κατέβει...)
Σημείωση:
Προσέξατε κάτι στους τίτλους που έδωσαν οι μαθητές;
Κατέταξαν τη μουσική που άκουσαν σαν ήχο που περιγράφει ... Φύση.
Θυμάστε πώς λέγεται το μουσικό αυτό κομμάτι;
Φύση - Αρμονία (Nature - Harmony)
Το ήξεραν οι μαθητές;
Όχι.
Ρώτησαν πώς λέγεται και τους απάντησα, όταν είχαν τελειώσει οι ζωγραφιές...
Εξαιρετικό άρθρο! Είναι τεκμηριωμένο σε κάθε βήμα του...καταφέρατε μια ιδέα όχι και τόσο πρωτότυπη (ακούω μουσική και τη ζωγραφίζω) να την μετατρέψετε σε μια μοναδική εμπειρία για τους μαθητές και σε ένα παράδειγμα αξιόλογης πρακτικής για τους συναδέλφους που σας διαβάζουν. Καλή και δημιουργική συνέχεια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου όμως να σχολιάσω το σχόλιό σας :-). Συμφωνώ ότι ως δράση η μουσική και η εικονοποίησή της δεν είναι πρωτότυπη (ως σχολική δράση). Για ποιον όμως; Για μένα ναι, δεν είναι. Για σας, προφανώς δεν είναι.. Για τους μαθητές όμως που συμμετείχαν ήταν;
Σας διαβεβαιώ πως ήταν. Στην αρχή νιώσαν αμηχανία, μετά αγχώθηκαν, μετά μπερδεύτηκαν, μετά συμμετείχαν, μετά το προσπάθησαν και στο τέλος ...το κατάφεραν. Βλέπετε τίποτα περισσότερο δημιουργικό από αυτό; Όπως γράφετε και στο σχόλιό σας κατέληξε σε .."...μοναδική εμπειρία για τους μαθητές...". Αυτός ήταν ο στόχος και αυτό επισημαίνεται και στο βίντεο...."μαζεύουμε εμπειρίες" :-)