Μια Ιστορία…Δύο “Αγνωστοι Στρατιώτες”

28 Οκτωβρίου 1940, 74 χρόνια μετά…

Βαλκανικοί πόλεμοι, 102 χρόνια μετά..

Νικόλας Ρουσσόπουλος, στη μέση, ο καθιστός. Η φωτογραφία είναι από το 1922. Μπροστά στους Έλληνες στρατιώτες καθισμένοι Τούρκοι αιχμάλωτοι.

Ανδρέας Μαμμάς. Από τους καθιστούς, ο αριστερά.

 Μη σας παραξενεύει το περιχόμενο του κειμένου. Θεωρήστε ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι στρατιώτες έγραφαν έτσι, ώστε να αποφύγουν τη λογοκρισία.

Αυτοί οι δύο γύρισαν. Πολλοί δεν τα κατάφεραν. Ένα όμως είναι βέβαιο. Κανείς από αυτούς τους δύο και κανείς από τους άλλους υπόλοιπους στρατιώτες, δεν πήγαν για να γυρίσουν. Ήξεραν που πάνε. Και πήγαν. Αγωνίστηκαν, πόνεσαν, νίκησαν και πέρασαν στην ιστορία γι’ αυτό που έκαναν. Επειδή όμως ήταν πολλοί και δεν ήταν βασιλιάδες, πρωθυπουργοί,…. τους ονομάσαμε όλους μαζί “Άγνωστο Στρατιώτη” και κάθε φορά που υπάρχει μια εθνική επέτειος, οι “γνωστοί” που περνούν στην ιστορία, με φωτογραφία, επώνυμο, όνομα, βιογραφικό…καταθέτουν στεφάνι στο μνημείο του “Άγνωστου“.

Το Νικόλα και τον Ανδρέα τους ευχαριστούμε γι αυτό που έκαναν. 

Γι’ αυτό που κατάφεραν. 

Για όσα στερήθηκαν. 

Για όσα δεν φοβήθηκαν. 

Για όσα έχασαν. 

Γι’ αυτά που έδωσαν. 

Γι’ αυτά που δεν πήραν. 

Για τις χαρές που δεν έζησαν. 

Γι' αυτό που ήταν.

Λυπόμαστε για ένα λόγο. Που άνθρωποι σαν το Νικόλα και τον Ανδρέα, έφυγαν και δεν ξέρουμε αν έφυγαν για πάντα…

credits